تخمیر دسته ای

تخمیر دسته ای که به عنوان کشت دسته ای نیز شناخته می شود، یک روش متداول تخمیر دسته ای در صنعت تخمیر است که از روش تخمیر دسته ای عمیق تک مخزن استفاده می کند. هر فرآیند تخمیر دسته ای تحت تلقیح، رشد و تولید مثل، پیری باکتریایی قرار می گیرد و سپس تخمیر به پایان می رسد و در نهایت محصول استخراج می شود. این فرآیند توسط شرایط محیط کشت خاصی اداره می شود و میکروارگانیسم ها از تولد تا مرگ تحت یک سری مراحل تغییر قرار می گیرند. در هر مرحله از تغییر، آنها توسط ویژگی های خود باکتری ها و همچنین تحت تأثیر محیط اطراف محدود می شوند. فقط با درک صحیح و تسلط بر این سری تغییرات می توانیم تولید تخمیر را کنترل کنیم.
ویژگی های تخمیر دسته ای این است که محیطی که میکروارگانیسم ها در آن قرار دارند دائماً در حال تغییر است و تعداد کمی از انواع تخمیر را می توان انجام داد. در صورت آلودگی توسط باکتری های متفرقه، عملیات را می توان به راحتی خاتمه داد. هنگامی که شرایط عملیاتی تغییر می کند یا نیاز به تولید محصولات جدید است، استراتژی های تخمیر به راحتی تغییر می کنند و الزامات برای ترکیب مواد خام نسبتاً گسترده است.
فرآیند رشد میکروبی در کشت دسته‌ای را می‌توان به چهار مرحله تقسیم کرد: فاز رکود (یا تنظیم)، فاز لگاریتمی (رشد)، فاز پایدار و فاز فروپاشی. مطالعه متابولیسم سلولی و ژنتیک باید از سلول های فاز لگاریتمی با شدیدترین رشد استفاده کند. در تولید صنعت تخمیر، بذر مورد استفاده باید در فاز لگاریتمی باشد. هنگامی که آنها به محیط کشت تازه مخزن تخمیر تلقیح می شوند، تقریباً هیچ دوره ایستایی وجود ندارد، که می تواند تعداد زیادی اجسام باکتریایی با رشد شدید را در مدت زمان کوتاهی بدست آورد که برای کوتاه کردن چرخه تولید مفید است. در تحقیق و تولید، اغلب لازم است مرحله رشد لگاریتمی سلول ها گسترش یابد.